Lęk, obawy są częścią ludzkiej egzystencji. Chrystus żyjący na wieki ofiarowuje nam pokój, który przyjęty z ufnością daje moc w zmaganiach z naszymi słabościami i grzechami.
Piotr, w pierwszym czytaniu, wzywa słuchaczy do pokuty i nawrócenia – to wezwanie jest stale aktualne, bo tylko w ten sposób zrzucamy z siebie kajdany zła i otwieramy się na życie w Bogu.
Psalmista podkreśla, iż „Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał” (psalm responsoryjny). Stwórca jest troskliwym opiekunem, który nie zostawia nas w potrzebie, tylko dźwiga z naszych utrapień. On czeka, byśmy zwracali się do Niego z otwartością serca, bo tylko z Jego łaską pokonamy grzech.
W drugim czytaniu św. Jan Apostoł pokazuje ścisły związek między znajomością Zbawiciela a zachowywaniem Jego nauki. Wiara nie może się zatrzymać tylko na deklaracjach i zewnętrznej formie, ale powinna realnie wpływać na nasze decyzje i wybory.
Zmartwychwstały Pan przychodzi do uczniów, by dodać im odwagi i umocnić ich wiarę. Jezus chce byśmy byli Jego świadkami w naszej codzienności. Znać Chrystusa to żyć tak, jak On tego chce i świadczyć o Nim swoim życiem; to podążać Jego drogą, odrzucając grzech i wzywając wstawiennictwa naszego Jedynego Mistrza.
Możemy się tego wszystkiego uczyć, sięgając po Pismo Święte, czytając i medytując zawarte w nim słowa. Zanurzając się w nich, jak zanurzamy się w naszym życiu po to, by to Boże słowo, na które dziś zwracamy szczególną uwagę, mogło się w nas zakorzenić i wydać obfite owoce w postaci nawrócenia i przemiany naszego serca.

Michał Wodzicki